گفتم به نقطه دهنت خود که برد راه گفت این حکایتیست که با نکته دان کنند – برای رفع نقیصه فقر کتابهای مربوط به لکان، که می توانند پیش زمینه مطالعه این کتاب باشند، من یک کتاب نوشته ام (درسگفتارها ی لکان) و یک کتاب ترجمه کرده ام (درسنامه لکان کمبریج) -من چیزی را به خواننده “تحمیل” نکردم، من در مقام یک روانکاو متوجه شدم که دالی از غزلیات خواجه غائب است (شمس) که نام خاص خواجه است، و حذف این دال فراوانی حروف شین و سین را در دیوان افزایش می دهد.(بنا بر اصل بازگشت واپس زده) بعدا فهمیدم

خشهایی از کتاب در حال ترجمه «آموزه های من»: سخنرانی های طنز آمیز لکان در مورد کتاب «نوشتارها» در شهرستانهای اطراف پاریس به سال های ۱۹۶۷-۱۹۶۸ -فکر نمی کنم بتوانم آموزه هایم را به شما به شکل یک قرص بدهم؛ فکر می کنم چنین کاری سخت باشد. احتمالا چنین اتفاقی بعدا خواهد افتاد. این همان چیزی است که همیشه در انتها اتفاق می افتد. وقتی به اندازه کافی از زمان مرگتان گذشته باشد، می توانید خودتان را در سه خط از یک کتاب مرجع [به صورتی] خلاصه شده پیدا کنید – گرچه تا آنجا که به من مربوط می شود،

سخنرانی دکتر فرزام پروا به مناسبت روز جهانی حافظ ۲۰ مهرماه در شیراز “شعر حافظ و روانکاوی: سومین پنجره به جهان کودکی”   اطلاعات تکمیلی به زودی از کانال های ارتباطی زیر اعلام خواهد شد: سایت مدرسه لکانی ایران: Www.Freudtolacan.com اینستاگرام مدرسه لکانی: https://instagram.com/lacanianecole?igshid=YmMyMTA2M2Y= تلگرام مدرسه لکانی: https://t.me/freudtolacan_farzamparva

کتاب راهنمای کمبریج: لکان با ترجمه دکتر فرزام پروا در راه انتشار (این کتاب مهرماه امسال روانه کتابفروشی ها خواهد شد) به این ترتیب احتمالا از دوره بعدی کلاسهای مکتوبات لکان، کتاب درسی نیز خواهیم داشت. بخشی دیگر از مقدمه مترجم را با هم می خوانیم: جالب است بدانید که حتی ترتیب مقالات در این کتاب از نظم خاصی پیروی می‌کند که به‌عقیدۀ من یادآور همان درخت تنومند و سایه گستری است که به آن اشاره کردم: گویی هفت بخش ابتدایی کتاب، با پرداختن به مسائل ابتدایی‌تر و بنیادی‌تر (بازگشت به فروید، مرحلۀ آینه‌ای، تأثیرات انسان‌شناسی لو‌ی‌-‌اشتراوس، تأثیرات زبان‌شناسی، روش‌های

– شخصا، فکر می کنم که شما به من خیلی خوب دارید گوش می کنید. شما خیلی مهربانید، بیش از مهربانید، چرا که مهربانی صرف، برای اینکه موجب شود به درستی گوش کنید کافی نمی بود. – سوژه ای که اینجا منظور ماست، نه سوژه ای است که تولید گفتار می کند، بلکه سوژه ای است که توسط گفتار تولید می شود، حتی توسط گفتار به دام و مخمصه می افتد، [یعنی] سوژه گفتن. -تا جایی که ما آن را به عنوان کارهای سوژه در نظر می گیریم، بزرگ دیگری به صورت جایگاه سخن تعریف می شود. این جایی نیست

«مگه خاطرخواهی به این سادگیا علاج میشه بی‌پدر؟!» [جنون دونفره] (۱) دائی‌جان ناپلئون بر تخت روانکاوی فرزام پروا (روانکاو و روانپزشک) در کودکی هنگامی که سریال «دایی جان ناپلئون» از تلویزیون ملی پخش می‌شد، از اینکه چطور چشمان بزرگترها به صفحه تلویزیون دوخته می‌شود و چطور از دیدن این سریال سراسر وجد و سرور و خنده می‌شوند، بسیار حیرت زده بودم، و کنجکاو شده بودم که موضوع چیست؟ نه موضوع سریال برایم روشن بود و نه بسیاری از کلماتی که بین پرسوناژها رد و بدل می‌شدند: «مومنت»! کلمه رمز سحرانگیزی هم در سریال وجود داشت که با گفتن آن بر