… در طبیعت، موجوداتی ثابت وجود دارند، که نقطه اوج تجلی نیروهای حیات (اروس) هستند، و در آنها طنابهای لیبیدویی شکل مرئی به خود گرفته اند: نام این موجودات، درخت، و نام دیگر آن طنابها، ریشه و شاخه های درخت است، که امروزه ثابت شده نه تنها از یکسو محل پیوندهای زیرزمینی و رو زمینی اعضای خانواده های درختی هستند، بلکه درست مانند زبان انسانی، که پیوندهای لیبیدویی بین انسانها را ایجاد و برقرار می کنند، می توانند استطاله هایی لیبیدویی به شمار آیند. استطاله هایی که نوعی زبان مرئی را می سازند، زبانی که از طریق سیگنالهای غذایی، بویایی،

وقتی درختی تحت تهاجم حیوانات یا حشرات قرار می گیرد، بنا به نوع مهاجم، ترکیبات معطر خاصی از خود ترشح می کند که هم درختان دیگر را از نوع مهاجم باخبر می کند، و هم در مورد حشرات، شکارگران آنها را فرا می خواند.(۱) این ارتباطات “زبانی” ابتدایی، حتی بین درختان رقیب هم وجود دارد، و میسلیوم قارچهای درون خاک نیز در کنار ریشه درختان، در ارسال پیام بین درختان همکاری می کنند. بیشتر انواع درختان دوجنسی هستند و هم اندامهای جنسی مذکر دارند، و هم اندامهای جنسی مونث. اما به نحو حیرت انگیزی به یاری حیوانات، حشرات و باد

درختان،این موجودات ظاهرا “بدون مغز” دغدغه تاب آوری فرزندان خود را دارند، و تحقیقات نشان می دهد که در برابر محرکهای محیطی و به ویژه تعداد ساعات روشنایی روز (که به واسطه آن فصل را تشخیص می دهند) از گونه ای “حافظه” نیز برخوردارند، که هنوز دانشمندان برای آن توضیحی پیدا نکرده اند (۱) اما خودمانیم، چند موجود “دارای مغز”را میشناسید که به فکر تاب آوری فرزندان خود باشند؟ (البته دغدغه بشر دوپا، پس از پیشرفتهای خارق العاده علمی، امروزه بیشتر پرورش فرزندانی لوس، متوقع، طلبکار و حق به جانب است. چیزی که مطلقا در زندگی درختان “بدون مغز” دیده

[یک توضیح: خوانندگان حتما متوجه شده اند که بحث ما به تدریج از اقیانوسها به تمام اشکال حیاتی روی کره زمین دارد کشیده می شود. این بحث که حوزه های “روانکاوی” و “زیست شناسی تکاملی” را به هم می پیوندد، بخشی است از کتاب در حال نگارش “مولانا و آینه های کشف”.(جلد پنجم مجموعه باستان شناسی ادبی) البته از یاد نبریم که خود فروید زایش روانکاوی را در ادامه کشف داروین می دانست، و روانکاوی را مانند نظریه تکامل از جمله دانشهایی می دانست که من متورم انسان را از عرش به فرش آورده، و جایگاه واقعی آدمی را به

شربر صداهایی که می شنید و در نظرش به “زبان بنیادی” حرف می زدند، “اشعه های خدا” می دانست، صداهایی که او را Miss Schreber خطاب می کردند، با تمام چند پهلویی که در این عبارت دو کلمه ای وجود دارد: خانم شربر، شربر حذف شده، شربر آشفته و غیره… اما نکته مهم این بود که زبان برای او رشته هایی مرئی بود. فروید این نگرش شربر را می پسندید، و در نظر او تلاش شربر، بر این بود که به رشته های لیبیدو، موجودیتی مادی و عینی بدهد. در آن زمان هنوز دانش بشر به مرحله ای نرسیده بود

همانطور که انسان آینه طبیعت است، طبیعت آینه انسان است: در دوران جنینی، جنین انسان تمام مراحل تکاملی طبیعت پیش از خود را تکرار می کند. از آنسو، پنهان ترین، تاریکترین و عمیق ترین بخش وجود آدمی، یعنی ناخودآگاه، در آینه طبیعت منعکس شده: عمیقترین و تاریکترین بخش طبیعت که همان اعماق اقیانوسهاست، و هنوز ما نه تنها از اسرار آن، بلکه از جانداران آن در بی خبری بسر می بریم. همانطور که اعماق ناخودآگاه، در حال تغییر و تحول دائم است، همین تحول در اعماق اقیانوسها نیز وجود دارد. در حوزه روابط انسانی، که باز هم چون ناخودآگاه، از