اقیانوس هم به عنوان قرینه مادی روح و روان انسان، وضعیت مشابهی دارد: هر شب، اقیانوس شاهد بزرگترین مهاجرت جانوری روی کره زمین است. شباهنگام، زئوپلانکتونها، یا جانوران ذره بینی اقیانوس، بدون اینکه از شکار توسط شکارچیانی مانند ماهی و سخت پوستان دیگر واهمه ای داشته باشند، به سطح آب می آیند. (فرآیندی که به آنها کمک می کند از فیتوپلانکتونها یا گیاهان ذره بینی تغذیه کنند) با طلوع آفتاب، گویی اقیانوس عظیم بیدار می شود، و زئوپلانکتونها مهاجرت عظیم خود را به آبهای عمیقتر، و مناطق تاریکتر شروع می کنند. به این ترتیب، شباهنگام، صحنه فعالیت رویاها با حیات ذهنی بیداری متفاوت است، به همان ترتیبی که صحنه فعالیت اقیانوس شب با صحنه فعالیت اقیانوس روز یکی نیست. شباهنگام، شکارچی هر دو صحنه، به خواب رفته، و صحنه در اختیار نیروهای تاریک اعماق قرار گرفته است، تا برای تغذیه و تخلیه به سطح آب بیایند.