دکتر جان خب خب خب… می بینم که در برابر هر حرکت من مثل یک شطرنج باز حرکتی می کنی که اگه قرار بود با قواعد بازی شطرنج در موردش بنویسم علامت !!! رو می گذاشتم، درست مثل زمانی که کاسپاروف قهرمان شطرنج دنیا بود، و حرکات اعجاب آورش دنیا رو به حیرت وا می داشت، حرکاتی که برای هیچ کس قابل پیش بینی نبود بجز برای ناخودآگاه کاسپاروف. این بود که وقتی هم که یک ابر کامپیوتر شطرنج باز رو برد بعدش گفت از حرکت نمی دونم چندم می دونسته که در آخر کامپیوتر رو می بره. (راستی بد

سرّ این که عشق هرگز تمام روی به کس ننماید آن است که او مرغ ازل است، اینجا که آمده است مسافر ابد آمده است. اینجا روی به دیده ی حدثان [مخلوقات] ننماید، که نه هر خانه آشیان او را شاید – که آشیان از جلالت ازل داشته است. گاه گاه وا ازل پرّد و در نقاب پرده جلال و تعزّز خود شود. و هرگز روی جمال به کمال به دیده ی علم ننموده است و ننماید. برای این سرّ، اگر وقتی نقطه امانت وی را بیند آن وقت بود که از علایق و عوایق اینجایی [موانع دنیوی] وارهد و

«شور و اشتیاق فروید برای دست یابی به حقیقت با بالاترین درجه یقین… عمیق ترین و قدرتمند ترین انگیزه در طبیعتش بود و همان چیزی بود که او را به سمت دستاوردهای پیشرو اش جلو می راند. چه حقیقتی؟ و چرا او سرشار و آکنده از این اشتیاق بود؟ فروید در مطالعه اش بر روی لئوناردو داوینچی اظهار می کند که اشتیاق کودک برای دانستن توسط انگیزه های قدرتمندی تغذیه می شود که از کنجکاوی کودکانه او در مورد حقایق اولیه زندگی، معنی به دنیا آمدن و چیزهایی که باعث آن شده نشات می گیرد. این بطور معمول توسط ظهور

ظاهرا این همه آمار نگران کننده در مورد شیوع غم و افسردگی در سرزمین‌مان، بدجوری مسوولین رادیو و تلویزیون را به فکر انداخته که مشکل را چاره کنند، و با ایجاد برنامه های «مفرح» لبخندی بر لبان تماشاگران و شنوندگان «فرضی» خودشان بوجود بیاورند. برنامه هایی مانند خندوانه و برنامه های هزل رادیویی، که هر چه سعی کردم به کمکشان لبخندی بر لبانم بنشانم ممکن نشد؛ برنامه هایی که بیشتر لودگی و بی مزگی و دلقک بازی است تا طنز فاخر و تامل برانگیز. کاشکی کمی می توانستیم از نویسندگانی مانند کالوینو یاد بگیریم که مثلا در کتاب «شوخی های

دکتر پروا امیدوارم حالت خوش باشد و ایام به کام. همانطور که حدس زده بودی انقدر از دریای سیاه و هرچی سیاهیه در این دنیا بدم میاد که ترجیح دادم از کشتی سوار یک قایق کوچیک بشم و برگردم به دریای آزوف و ساحل یالتا. نمی دونی چه جای سرسبز و زیباییه. بی خود نیست که چخوف روستایی به نام آخیونووا رو در اینجا برای زندگی انتخاب کرده. پیدا کردن خانه چخوف هم خیلی ساده بود؛ از یک پیرمرد روستایی که شن کشی را روی شانه اش حمایل کرده بود پرسیدم خانه چخوف کجاست؟ و او با خوشرویی و با

خبر کوتاه بود و جانگاه بود، اما سفر مردی بود که یگانه بود و هیچ کم نداشت… عباس کیارستمی در آرامستان ترک مزرعه در لواسان آرام گرفت. طبق معمول، سیل اشکها و ابراز همدردی ها و وا اسفاها هم سرازیر شد. در اقدامی باورنکردنی، چندین بیلبورد در لواسان به عکس و امضای این کارگردان جهانی – که زمانی جزو ده کارگردان برتر و جریان ساز جهان انتخاب شده بود – اختصاص یافت. کمیته ویژه ای نیز برای بررسی قصور پزشکی در پرونده پرشکی او تشکیل شد. اما فراموش نکنیم که این همان کیارستمی است که برای پیکر زنده اش نوزده