ژک آلن میلر، موسس مدرسه آرمان فرویدی پاریس و موسس و نخستین رئیس جامعه جهانی روانکاوی و بزرگترین شارح آثار لکان، در کنفرانس «له اشتیاق، علیه CBT » از سومین کنگره مدرسه لکانی جدید (مدرسه ای که خود دو سال پیش از آن در لندن تاسیس کرده بود) به تاریخ۲۱ و ۲۲ ماه می سال ۲۰۰۵ سخنانی به زبان انگلیسی ایراد کرد که ترجمه آن را در ادامه خواهید یافت: (پیاده شده و ویراسته توسط: ناتالی ولفینگ و بوگدان وولف / ترجمه و تخلیص و شماره گذاری سخنرانی: فرزام پروا) (۱)…به محض اینکه فهمیدیم CBTچیز جدیدی است، علاقمند شدیم [که

بهمن عزیز امیدوارم حالت خوب باشد. البته در کنار چخوف آنقدر ظاهرا زیاد بهت خوش می گذرد که دیگر از صرافت سفر کردن افتادی. چه خبره پسر؟ مگر این تو نبودی که دوست داشتی زمین و زمان را به هم بدوزی و هر لحظه از یک نقطه عالم سر دربیاری؟ خیلی از سوالاتت تعجب کردم. مگر نمی دانی که روح آدم یک عنصر مجرد است، و می تواند در هر زمان یا هر مکانی که دلش می خواهد اقامت کند؟ (البته بگذریم که گاهی آنچه روح می خواهد جسممان قبول نمی کند). خب من هم که می دانی از نظر

فرزام امیدوارم حالت خوب باشه و در اون شهر عاشقان، شهر «جم» (که دو شب پیش بچه سوسول های شبکه «من و تو» می خواستن علیه اش تبلیغات کنن) خلوتت رو به خوبی بگذرونی. به من هم بد نمی گذره. ولی با نامه آخرت کلی من رو گیج و ویج کردی. اینه که می خوام چند تا سوال ازت بپرسم، چون جواب این سوالات رو چخوف هم نمی دونست: – نوشتی که «با توجه به آنچه در مورد اقامت در یالتا و مصاحبت با چخوف گفته بودی حدس می زنم در حدود سال ۱۹۰۰ به سر می بری»، مگر خودت

احساس اجبار به فداکاری، لازمه زندگی است. خواهش می کنم جمله بالا را یک بار دیگر بخوانید: احساس اجبار… این جمله یکی از جملات دکتر حسابی است؛ به قول دستیار و مرید پر احساس ایشان، آقای فریدون پیدا، دکتر انسانیت. درست است که فداکاری از آن کلماتی است که بیشتر از آن سو استفاده می شود، و آنان که به درون نگریسته اند، آن را اساسا غیرممکن می می دانند، که کسی خارج از دایره وجود خودش برای همسایه اش قدمی بردارد، اما آدمیان را بایستی از اعمالشان شناخت، نه از اقوالشان. ملاقات با دکتر محمود حسابی، ۲۴ سال پس

یادی از آن زمان که قدر و وزن کلمات چنان بود که خدای آن را بر زفان القاء می کرد… «ابراهیم خواص که از خواص اهل تصوف و زهاد بود حکایت کند که وقتی با جمعی از متصوفه و فقرا در کشتی بودیم، آن کشتی از تلاطم امواج دریا شکسته شد و زمره ای [عده ای] از ما بر لوحی از الواح کشتی به ساحل افتادیم اما به موضعی که اثر عمارت و سکون مردم در آن نواحی ندیدیم. چند روز در آن موضع بودیم و از ماکولات [خوردنیها] و اغذیه آنقدر قوت که قوت بدان ماند نیافتیم و به

شهر فلسفه را کوچه های بسیاری است: برخی از این کوچه ها کوچه های علی چپ نامیده می شوند، که طرفداران بسیاری دارند، و به مرکز شهر راه می یابند. برخی از کوچه ها کم تردد ترند: این ها کوچه هایی هستند که به خیابان انقلاب می رسند، کوچه هایی که با نام هایی چون بوعلی، فارابی، ارسطو، افلاطون، ملاصدرا، اسپینوزا،کانت، هگل، نیچه و هایدگر مزینند. هر چند اگر هم مانند بلوار زیبای شوپنهاور وسعت بیش از اندازه ای هم می داشتند کم تردد بودند و کم طرفدار. در کوچه های علی چپ گاهی دستفروشان کتابهایی هم برای فروش عرضه