پیش از این به بزرگترین مهاجرت جانوری که شبها توسط زئوپلانکتونها اتفاق می افتد، و تقارنی در حیات رویاهای شبانه دارد اشاره کردیم. اما طولانی ترین مهاجرت جانوری در اقیانوسها چیست، و چه هنگامی اتفاق می افتد؟ آیا این موضوع هم در حیات رویاها، یا حیات ناخودآگاه، تقارنهایی دارد؟ طبیعی است که طولانی ترین مهاجرت در اقیانوس، مربوط به بزرگترین جاندار اقیانوس باشد: تمام انواع والها، از وال کوهان دار گرفته، تا وال خاکستری و وال شکاری جنوب، مسافتهای طولانی را بین مناطق قطبی، که محل تغذیه آنها از زئوپلانکتونها در تابستان است، تا مناطق گرمتر که محل باروری و

در اقیانوسهای ناخودآگاه نیز مهاجرتهای عظیمی اتفاق می افتد، و هدف روانکاوی تسریع این مهاجرتها و شتاب بخشیدن به آنهاست. مهاجرتهای افقی و عمودی دالها در اقیانوس ناخودآگاه، نامهای خاصی دارد: مهاجرت عمودی و نشستن دالی در جای دال دیگر، همان پدیده ای است که به آن فرآیند متافور یا استعاره می گوییم، و مهاجرت افقی، و جابجایی یک دال در زنجیره دالها، همان چیزی است که به آن فرآیند متونیمی یا مجاز می گوییم: دو نوع مهاجرت اصلی در اقیانوسهای ناخودآگاه، از جنس همان مهاجرتهای اقیانوسهای زمینی! دو برسازنده اصلی حیات رویاها! اما قهرمان مهاجرتهای افقی، وال کوهان دار

درنده ترین جانور اقیانوسها ، که مخصوصا در آبهای “کم عمق” ساحلی آمریکای شمالی، افریقای جنوبی و استرالیا می چرخد، حرکات نامنظم و سرگردان دارد و بزرگترین شکارچی پستانداران آبزی چون والهاست، کسی نیست جز کوسه سفید. ویژگیهای این کوسه باعث می شود نتوان آن را در محیطی بسته محصور کرد، و به مطالعه در مورد او پرداخت. در ضمن جناب کوسه روی تمایز جنسی اش خیلی تاکید دارد، آن را جدی گرفته و به آن می نازد: جنس نر و جنس ماده این جانور با ویژگیهای منحصر به فردی از هم جدا می شوند، که از جمله اندازه آنهاست؛

در اقیانوسهای روان، این شکارچی دالهای عمق ناخودآگاه، افکار خودآگاه هستند، که در آبهای کم می چرخند، نظمی ندارند و علی الظاهر از هم گسیخته به نظر می رسند، و آماده دریدن دالهای ناخودآگاهی اند. در این افکار خودآگاه، تمایزات جنسی حداکثر اهمیت را می یابند، گویی همگان قرار را بر این گذاشته اند که فراموش کنند این تمایزات، تمایزات ماهیتی نیست، و تنها به اندازه اندامها برمی گردد، و همگان از جنینی که در آغاز جنسیت واحدی دارد نشات گرفته اند. (کسی بگوید چرا مردان پستان دارند؟ البته تنها بچه ها ازین موضوع مطلعند، قبل از اینکه جهانشان با

همین شکارچیان ساحلی هستند که باعث می شوند بسیاری از وجود چنین اقیانوسهایی در وجود خود ابدا باخبر نشوند. شکارچیانی که برای مسیر یابی از نیروهای مغناطیسی قطبین استفاده می کنند: نیروی مغناطیسی که در دنیای امروز چیزی نیست جز مغناطیس رباینده ای به نام “پول”. اما تغییراتی که در طی روانکاوی در روح و روان افراد اتفاق می افتد، همانطور که گفته شد تسریع مهاجرت و آزادی حرکات والهاست. این کار را تنها کسی می تواند انجام بدهد که سالیان سال در اقیانوسهای ناخودآگاهی شنا کرده و با چنان درندگانی جنگیده باشد. نیازی به گفتن نیست که این کار

به ویژه بسیار اتفاق می افتد که این کوسه ها را سبکباران ساحلها به سمت والهای شوق آنالیزان می فرستند. پس آنالیزان هر لحظه می تواند تحت حملاتی از درون و بیرون خود قرار بگیرد. چیزی که این مسیر را بسیار مخاطره انگیز می کند. اگر همه آدمیان تسلیم کوسه های وجودشان، کوسه های افکار خودآگاهشان بودند، هیچ کس در روانکاوی خود پیش نمی رفت، هیچ کس شایسته نام “آدمی” نبود (از یاد نبریم که نفس تکوین اقیانوسهای ناخودآگاه منوط بوده به تشکیل زبان، اولین سنگ بناهای تمدن و شروع واپس زنی)، زمین تنها جایگاه “دروغ زنان درنده خو” بود،