(از مجموعه “چهره ها و مهره ها”، بخشی از مجموعه آثار چاپ نشده دکتر مهدی پروا ) برای ملتی که ۱۱۷ سال پس از انقلاب مشروطه و صدور فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه (۱۳ مرداد ۱۲۸۵)، همچنان در جستجوی مشروطیت است، اطلاع از تاریخ خود یک ضرورت است. در این سلسله یادداشتها، نویسنده به ترسیم اوضاع فرهنگی اجتماعی ایران، بین سالهای ۱۳۱۳ تا حدود ۱۳۳۰ ، سالهای مقارن جنگ جهانی دوم، می پردازد. اوضاعی که به مدد دانش نوین، در طول سالها قدری تغییر کرد. اما امروزه که باغ دانش و تخصص کرم گذاشته، پزشکی و درمان به دوران ماقبل

بخش اول درک چندانی از زندگی در این جهان فانی نداشتم مرا در ننو که نوعی گهواره بود می گذاشتند و گاهگاهی که مادر مهربانم فرصتی می یافت برای ما اشعاری زمزمه می کرد. اینکه میگویم فرصتی می یافت بدین منظور است که تعداد فرزندان خانواده ما نسبتا زیاد بودند و رسیدگی و ضبط وربط این عده با مادرم بود. بنابراین این انسان بزرگوار وپاک سرشت بایستی عادلانه وقتش را بین همه ما تقسیم کند و ضمنا به سایر کارهای خانه هم برسد. پدران آن موقع هم کاری به کار خانه یا بچه ها و یا کمک به خانم خانه