کاش می‌دانستید وین چقدر زیباست! با هیچ‌یک از شهرهایی که تاکنون دیده‌ام نمی‌توانم مقایسه‌اش کنم… کلیساهای غول‌آسا، اما بزرگی‌شان آدم را نمی‌کشد، بلکه چشم‌ها را می‌نوازد، چون مثل دوک‌های ریسندگی جلوه می‌کند. مخصوصا کلیسای بزرگ سن استفان و کلیسای ووتیو که زیبایی ویژه‌ای دارد. آن‌ها شبیه ساختمان نیستند، بلکه به نان شیرینی می‌مانند. مجلس، سالن شهر، دانشگاه… بی‌نظیر است. همه چیز بی‌نظیر است و من تازه از دیروز فهمیده‌ام که معماری واقعا هنر است. در اینجا این هنر را، آنطور که نزد ما معمول است، تکه تکه نمی‌بینی، بلکه به فاصله چندین ورست گسترش یافته است. آثار تاریخی فراوان، در هر خیابانی حتما کتاب‌فروشی….(۲۰ مارس ۱۸۹۱)(چخوف در قاب تصویر/ سهراب برازش/ نشر نی ۱۳۹۰)

مکانها و زمانها گاهی رازهای ناگشودنی را آشکار میکنند… این وین ۱۸۹۱ است از دید یک اروپایی دیگر٬ و آن وقت این همه شگفتی؟! این وین در تب و تاب آشکار شدن چه چیزی است؟