سانست لیمیتد (یا سانست با مسوولیت محدود)

تجربه به من نشان داده فیلمهایی که بعدا به فیلمهای محبوبم تبدیل می‌شوند، تقریبا بی بر و برگرد فیلمهایی هستند که بر اساس یک نمایشنامه ساخته شده‌اند. البته خیلی‌ها ممکن است چنین حسی نداشته باشند ولی فکر نمی‌کنم کسی در این شک داشته باشد که این دسته فیلمها جزو دراماتیک‌ترین فیلمهای کم خرج تاریخ سینما هستند، درامی که در بسیاری از موارد بدون نیاز به حرکات محیر العقول دوربین یا بازیگران، تنها در سطح روان و در گفتگویی ظهور می‌کند که در زیباترین شکل آن تبدیل به یک شمشیر بازی کلامی بسیار ظریف می‌شود.

اگر می‌خواهید چنین فیلمی را از دست ندهید فیلم سانست لیمیتد (۲۰۱۱- به بازی و کارگردانی تامی لی جونز) را ببینید. فیلمی تنها با دو هنرپیشه که تمام وقایع آن در یک اتاق می‌گذرد و با فیلم کلاسیک تاریخ سینما سانست بولوار(بیلی وایلدر – کاندید ۱۱ اسکار در سال ۱۹۵۰) بستگی‌های نزدیکی دارد – فیلم‌هایی در مورد خودکشی، فروریختن توهمات، فریب‌ها و افسانه‌های خوش که در آنها یکی از شخصیت‌های اصلی مذبوحانه سعی دارد با کمک توهمات به فریاد دیگری برسد، اما ناگفته پیداست که در این قمار، بازنده همان شخصیت فریب‌ساز است. در سانست بلوار شخصیت توهم ساز به قتل می‌رسد، و در سانست لیمیتد،…. نه بهتر است خودتان فیلم را ببینید.