فلسفه عشق (پرسی شلی ۱۸۲۲ – ۱۷۹۲ )

چشمه‌ها به آغوش رودها می‌رسند

و رودها به آغوش اقیانوس‌ها،

بادهای بهشتی در آغوش هم می‌پیچند

خوش و شیرین؛

تنها «تنها» در جهان

«هیچ» است،

همگان در جهان

در آغوش هم‌اند؛

این قانون جهان است –

پس چرا آغوش تو از من جداست؟

نگاه کن که چگونه می‌بوسد

کوه آسمان را

و موج

موج را؛

قانون گل‌ها

خوار داشت گلْ‌همشیره‌ها را منع کرده است:

و زمین در نور خورشید،

و دریا ها در نور ماه

غوطه‌ور است –

تمام این بوس و کنار

به چه می‌ارزد

اگر بوسه تو نیست؟