سونات ۱۱۶ [ویلیام شکسپیر ۱۶۱۶–۱۵۶۴]

در ازدواج دلهای پاک

مرا سنگ انداز مپندار.

عشق، عشق نیست

که به هر بادی جامه عوض کند

یا که به هر تیغی سر اندازد:

آه، نه، عشق، داغ جاودان است

که توفان و بوران را هیچ می‌گیرد؛

عشق ستاره هر آواره گریزپایی است، هر نعره‌ی تنهایی

قدرش ناشناس، اوجش بر آسمان.

عشق مقهور زمانه نیست،

هر چند لبان لعل و گونه‌های سرخ

در گردش پرگارش

گرفتار داس آن شوند؛

عشق از گذران ساعات و لحظه‌ها جامه عوض نمی‌کند،

و دارایی‌اش را در آغوش می‌کشد، تا روز محشر.

اگر این نبود، اگر مرا یقینی نبود

کاغذ را سیاه نمی‌کردم

یا که هیچ کس عاشق نمی‌شد.