یک توضیح- در اینجا بحث ما به جانورانی می رسد که پیکهایی از روزگار باستان هستند (فیل، کرگدن، کوسه گرینلند و…) اما از آنجا که تمام مطالب کتاب “مولانا و آینه های کشف” را نمی خواهم در اینجا بیاورم، می رویم به فصلی که در ارتباط با منظومه شمسی است:

گاهی افرادی برای روانکاوی مراجعه می کنند که هیچ راهی برای ورود به اقیانوسهای ناخودآگاه ندارند. دلیلش هم ساده است، چون در اقیانوس “جا” نمی شوند. حالا چطور ممکن است اقیانوس نتواند آنها را در خود جا دهد؟
بیایید قدری فریم را بازتر کنیم تا متوجه شوید موضوع به آن سادگیها که فکر می کنید نیست.
۹۹٫۸ درصد جرمی که در کل منظومه شمسی وجود دارد، مربوطست به خورشید، و “حدود” ۰٫۲ درصد مربوطست به سیاره دل انگیز مشتری. پس ما چه می شویم؟!