همانطور که انسان آینه طبیعت است، طبیعت آینه انسان است:
در دوران جنینی، جنین انسان تمام مراحل تکاملی طبیعت پیش از خود را تکرار می کند.
از آنسو، پنهان ترین، تاریکترین و عمیق ترین بخش وجود آدمی، یعنی ناخودآگاه، در آینه طبیعت منعکس شده: عمیقترین و تاریکترین بخش طبیعت که همان اعماق اقیانوسهاست، و هنوز ما نه تنها از اسرار آن، بلکه از جانداران آن در بی خبری بسر می بریم. همانطور که اعماق ناخودآگاه، در حال تغییر و تحول دائم است، همین تحول در اعماق اقیانوسها نیز وجود دارد. در حوزه روابط انسانی، که باز هم چون ناخودآگاه، از دیده ها پنهان شده، آیینه طبیعت تصویری زیبا ارائه کرده است: درختان یک جنگل از طریق ریشه ها با هم در ارتباط و تبادلات دائم اند، چیزی که در نظر اول به چشم نمی آید. اما مگر روابط انسانی، در شکل واقعی آن، ارتباطی بین ریشه ها نیست؟
ریشه هایی که تنها در انتهای یک رابطه، از خاک بیرون آورده شده و مرئی می شوند.