سرنوشت شوم اشیا

قطرات خون بر غبار راه

آن خانه عروسک

که غمهایش را یک به یک

در غبار ته گرد سوزنی خرد

پنهان می کرد

تا مجسمه های اشک و رشک

بترکند

و جویبارهای خون و آبشار های درد

جاری شوند

در آن گذری که

راه هرروزه نیست

که هر عمر را

مگر چند چشمه درد است؟

لنگان و افتان

می روم

تا چشمه بعدی درد

قسمتمان شود

درد فرهاد کوه کن

آن ناله هایی که همدم می گرفت

پژواک کوه را

و آن اشک هایی که رقصان بود

در میان گونه

که حدیث عمر

حدیث نیک نفسی نیکان است

و خون هایی که هر لحظه ریخته می شوند

در میانه اشک و خاک…