همیشه قبل از ظهور بحران به دلم اثر می کرد و اضطراب مخصوصی در من تولید می شد: اضطراب و حالت غم انگیزی بود مثل عقده ای که روی دلم جمع شده باشد مثل هوای پیش از طوفان آن وقت دنیای حقیقی از من دور می شد و در دنیای درخشانی زندگی می کردم که به مسافت سنجش ناپذیری با دنیای زمینی فاصله داشت.
(صادق هدایت / بوف کور)
