پیشگامان ادبیات نمایشی ایران حدود صد سال پیش تئاتر را وسیله ای برای ‹تهذیب اخلاق› می دانستند (چقدر مانده تا به صد سال پیش برسیم؟!). به گفته گریگور یقیکیان از پیشگامان تئاتر گیلان توجه کنید:

‹برای افادت نظرات خود لازم نمی بینم که شرح مفصلی از اهمیت تئاتر یعنی این آینه عیب و نقص و محاسن و محامد نمای اخلاق انسانی چیزی بنگارم فقط به دو کلمه افکار خویش را در این خصوص گوشزد می کنم که : اهمیت تئاتر دائر بر تهذیب اخلاق بر افتتاح چندین کلاس درس مقدم٬ و انجام این امر مخصوصا قسمت تراژدی آنها نهایت درجه مشکل می باشد.› (از توضیحی بر زندگی و آثار نمایشی گریگور یقیکیان/ فرامرز طالبی/ نشر تیراژه)

به راستی در طول عمر خود چند کلاس شرکت کرده اید که باوری را در شما تغییر داده باشد؟!