برای پی بردن به جوهر درونی کارهای وی [چخوف] باید به ژرفای معنوی او راه یافت. بی گمان هر اثر هنری یک مضمون معنوی ژرف دارد٬ اما این نکته بیش از هر کس در باره چخوف صدق می کند زیرا راه دیگری برای درک و دریافت وی وجود ندارد…
به طور کلی هر کسی که می کوشد تا نمایشنامه چخوف را اجرا یا بازی کند به گونه ای از فریفتگی دچار است. باید در نمایشنامه های او بود یعنی در آنها زندگی کرد وجود داشت و در راستای آن شریان معنوی و اصلی که در ژرفای درون آنها نهفته است پیش رفت.
(از سه خواهر/ نقد اجرایی مهین اسکویی/ ناصر حسینی مهر/ انتشارات نگاه ۱۳۸۹)
