و ناگاه ازدحام سکوت
در حجره های خالی پرطنین مقبره مولا حسن کاشی(۱)
و صدای پای نرم سحر
در آن طلوعی که ناچاره بود
پس از سیری ظلمت…
صدای ازدحام سکوت
و صدای تپش های قلب پر عطش
بر سنگفرش های به رقص در آمده
گوش از آوای طبیعت پر می شود
و هوش از سر پیله می پرد
سکوت می درد پیله تنهایی را
تا پروانه عشق کند صعود
ضرباهنگ گیتی
سرگرم نوازش سیاره های دور است
و عناصر اصلی
زادن را جشن می گیرند
مولا حسن کاشی
هنوز بیدار است…
(۱) مولا حسن کاشی یکی از بی شمار ستارگان آسمان ایران است، که متاسفانه در مقبره متروکش نامش هم اشتباه نوشته شده (ملا حسن کاشی). و اما نمونه ای از شعر او:
|
هر سحر از موج این دریای گوهرزای من |
گوهر معنی دهد فکر فلک‌فرسای من |
|
|
شمع گردون در شبستان حرم باز آورد |
روز وضعِ حملِ معنی خاطر عَذرای من |
|
|
بر سریر سدره شادروان زَنَد روح القدس |
چون به معراج معانی رو درآرد رای من |
