– پوست ستبرم را
سوزشی است از آفتاب
درخت به پروانه گفت
پروانه جست زد و رفت
– بگذار سوزش را از آفتاب بداند
نه از پیله های هنوز به پروانه ننشسته
که پوستش را به هوای آفتاب
به پرواز در خواهد آورد
و روحش را …
درخت تنهاست
پروانه تنهاست
تو گویی هیچ وقت بین شان پیوندی نبوده است
جز پیله های به پروانه ننشسته
– پوست ستبرم را
سوزشی است از آفتاب
درخت به پروانه گفت…
«برای کسی که پیله های شعر مرا می خواند». غلامحسین خان ساعدی می گفت:
با صد هزار مردم تنهایی بی صد هزار مردم تنهایی (رودکی)
بهمن ۸/۶/۹۲